Dan neem je toch gewoon een hond!
Goed idee! Dit ben ik, jaren geleden, toen het verlies van ons laatste kindje een aantal maanden geleden was, samen met onze lieve Lobke. Zij kwam in ons leven nadat ik huilend aan de telefoon met mijn man riep: “Het kan me niet schelen hoe en wat maar er komt hier iets levends in huis!Of dat nou een hond, een kat of een goudvis is!”
Ik was net terug uit het ziekenhuis en had te horen gekregen dat het kindje weer in mijn buik was overleden, ik was bijna 19 weken zwanger, dit keer van een jongetje.
We waren voor een allerlaatste keer een nieuwe zwangerschap aangegaan nadat we eerder al twee dochtertjes na elkaar waren verloren.
We moesten niet alleen afscheid nemen van ons kindje, maar ook van de wens om een gezin te zijn met drie levende kinderen. Na jaren van zwanger zijn, welkom heten en weer afscheid nemen was ik er klaar mee.
Na zoveel dood was er zo de wens voor leven in ons gezin.
En dat nieuwe leven was Lobke 🩷
Ze bracht zoveel vreugde, ze was nog niet eens in ons gezin maar in ons hart zat ze al op het moment dat we haar voor de eerste keer zagen.
Samen met Lotte ging ik op pad om spulletjes voor haar te kopen en dat was zo fijn. Lotte die met aandacht met me meedacht, mee zocht naar leuke spulletjes. Samen door de winkel te struinen:
“Mirei, kijk eens, misschien is dit wel handig om te hebben!”
” Mirei, kijk eens hoe schattig!”
“Mirei, hoe vind je dit dekentje?”
Voor mij van onschatbare waarde want hierdoor voelde ik me erkend, voelde ik me zo gezien door Lotte. Zij wist natuurlijk als geen ander wat we de afgelopen jaren hadden meegemaakt en het was zo fijn dat ze zag hoe belangrijk dit nieuwe leven voor mij was.
Ook al was het maar een hond.
Maar voor ons is Lobke dat niet, zij is niet zomaar een hond. Zij is degene die weer kleur in ons gezin heeft gebracht en daar ben ik haar eeuwig dankbaar voor. Ik hoop dat we nog lang van haar mogen genieten 🩷
Fijne dierendag!
Liefs Mireille
